Dag 11: Het geval van de uitleg
Gevaar en irritatie kwam niet alleen van de onheilige Drie. Het zat hem ook in de kleine hoeken en gaten, de kleine mensen. De kakkerlakken. De Babu's, alleen Babu was een kakkerlak speciaal, zoals we in het vorige hoofdstukken al ontdekten.
Er was eens een keer dat ik bijna op vakantie ging. Als enig werkend persoon, willen mensen dan graag nog even hun werk op jouw bureau gooien, zodat het gebeurde. Misschien dat ze me daarom (niet?) mochten.
Komt er een mannetje van afdeling DOM mijn kant opgelopen. "Hey, Marhime. Ik zit ergens mij. Er is geld binnengekomen, en ik weet niet hoe of wat".
We hebben het hier over een groot bedrag, dat gestort werd op onze bankrekening. Eigenlijk is het een gedane zaak, en konden we weer bonus gaan uitkeren. Of uberhaupt salaris, gezien de werkelijke stand van zaken was dat Dierentuin BV niet lang meer had als deze onzin door zou gaan. Dat groot bedrag moest ergens in de boeken verdwijnen/verwerkt worden, maar hij wist niet hoe.
Hoe? Hoe, bij de zon en de maan, kan het dat die man zelfstandig ademen kon? Dat was mijn vraag. Mensen storten normaliter nooit zomaar zulke bedragen, voor gratis. Kerst was al geweest, en we moesten werken toen. En het is niet dat ik wil dat je iets doet, maar waar denk je dat het antwoord ligt bij deze vraag? Achterhalen waar het vandaan komt misschien, van welke bankrekening kwam het, en welk bedrijf? Omschrijving? Mensen het gaat hier om wit geld, bij een beursgenoteerd bedrijf. We handelen hier toch niet op de Silk Road of zo?
"Ja, ok. Misschien...", ik weet niet hoe ik het duidelijker kon uitleggen aan hem. Doe gewoon je werk. Dit was een kassabediende die niet wist hoe de kassa werkte. Ik kan niet voor mensen ademen. Deze man moest zelf leren vissen en branden.
Fast forward later. Een maand of zo later. Misshien wel twee. Begint de PMS weer, wanneer niet. Zie ik dat gigantisch bedrag op de tussenrekening (blijven) terugkomen. Wat blijkt, meneer van afdeling DOM liep naar een stagair toe om het uit te laten zoeken. Die stelde voor om het op de tussenrekening te gooien en er niks meer aan te doen. Einde verhaal.
Luister. Dat is op zich niet fout. Daar is dat ding (tussenrekening) voor bedoeld. Tijdelijk. Dat weet meneer de stagair ook wel. Waarom? Deze man stuurt mij elke PMS een mail, als er ook maar 1 cent op de tussenrekening staat. 1 cent! En dan moest dat dringend uitgezocht worden (hij boekt het wel zelf erop, niet ik, maar toch). En nu staat er iets van 6 digits op, en is het stil uit zijn hoek. Voor twee maanden! Dan denk je weer de onderkant van de bodemloze put gevonden te hebben, wordt het nog mooier.
Afdeling DOM zou het antwoord zoeken, dat was al hint genoeg, maar ze wisten het niet. Dus stagair knalde het daarom op de tussenrekening, en dan wordt de verantwoordelijkheid, de eigenaar van dat bedrag en de uitzoekwerk daar aan gerelateerd, van mij. Dat hadden ze zo stilletjes besloten. Dus, samengevat:
Meneer Pindakaas gooide er natuurlijk ook wat olie op. Mensen, ik, moeten meer begaan zijn met hun werk. Meer in control zijn van hun portfolios. Verantwoordelijkheid en commitment. Man, ga toch fietsen.
Achteraf, maanden later weer: meneer Pindakaas had iets gedaan in het verleden, en dat was verkeerd. Fukking what else? En daarom kwam er een bedrag terug. Hij had alle documentatie, communicatie, etc. Maar was dat vergeten. Ik kan alleen maar zeggen: Mensen moeten meer begaan zijn met hun werk. Meer in control zijn van hun portfolios. Verantwoordelijkheid en commitment. En zo.
Er was eens een keer dat ik bijna op vakantie ging. Als enig werkend persoon, willen mensen dan graag nog even hun werk op jouw bureau gooien, zodat het gebeurde. Misschien dat ze me daarom (niet?) mochten.
Komt er een mannetje van afdeling DOM mijn kant opgelopen. "Hey, Marhime. Ik zit ergens mij. Er is geld binnengekomen, en ik weet niet hoe of wat".
We hebben het hier over een groot bedrag, dat gestort werd op onze bankrekening. Eigenlijk is het een gedane zaak, en konden we weer bonus gaan uitkeren. Of uberhaupt salaris, gezien de werkelijke stand van zaken was dat Dierentuin BV niet lang meer had als deze onzin door zou gaan. Dat groot bedrag moest ergens in de boeken verdwijnen/verwerkt worden, maar hij wist niet hoe.
Hoe? Hoe, bij de zon en de maan, kan het dat die man zelfstandig ademen kon? Dat was mijn vraag. Mensen storten normaliter nooit zomaar zulke bedragen, voor gratis. Kerst was al geweest, en we moesten werken toen. En het is niet dat ik wil dat je iets doet, maar waar denk je dat het antwoord ligt bij deze vraag? Achterhalen waar het vandaan komt misschien, van welke bankrekening kwam het, en welk bedrijf? Omschrijving? Mensen het gaat hier om wit geld, bij een beursgenoteerd bedrijf. We handelen hier toch niet op de Silk Road of zo?
"Ja, ok. Misschien...", ik weet niet hoe ik het duidelijker kon uitleggen aan hem. Doe gewoon je werk. Dit was een kassabediende die niet wist hoe de kassa werkte. Ik kan niet voor mensen ademen. Deze man moest zelf leren vissen en branden.
Fast forward later. Een maand of zo later. Misshien wel twee. Begint de PMS weer, wanneer niet. Zie ik dat gigantisch bedrag op de tussenrekening (blijven) terugkomen. Wat blijkt, meneer van afdeling DOM liep naar een stagair toe om het uit te laten zoeken. Die stelde voor om het op de tussenrekening te gooien en er niks meer aan te doen. Einde verhaal.
Luister. Dat is op zich niet fout. Daar is dat ding (tussenrekening) voor bedoeld. Tijdelijk. Dat weet meneer de stagair ook wel. Waarom? Deze man stuurt mij elke PMS een mail, als er ook maar 1 cent op de tussenrekening staat. 1 cent! En dan moest dat dringend uitgezocht worden (hij boekt het wel zelf erop, niet ik, maar toch). En nu staat er iets van 6 digits op, en is het stil uit zijn hoek. Voor twee maanden! Dan denk je weer de onderkant van de bodemloze put gevonden te hebben, wordt het nog mooier.
Afdeling DOM zou het antwoord zoeken, dat was al hint genoeg, maar ze wisten het niet. Dus stagair knalde het daarom op de tussenrekening, en dan wordt de verantwoordelijkheid, de eigenaar van dat bedrag en de uitzoekwerk daar aan gerelateerd, van mij. Dat hadden ze zo stilletjes besloten. Dus, samengevat:
- Het verwerken en uitzoeken van dat bedrag was niet voor mijn afdeling
- Het boeken op tussenrekening was niet gedaan door mijn afdeling
- En het verboden liefdeskind van de twee bovenstaande feiten was mijn verantwoordelijkheid???
Meneer Pindakaas gooide er natuurlijk ook wat olie op. Mensen, ik, moeten meer begaan zijn met hun werk. Meer in control zijn van hun portfolios. Verantwoordelijkheid en commitment. Man, ga toch fietsen.
Achteraf, maanden later weer: meneer Pindakaas had iets gedaan in het verleden, en dat was verkeerd. Fukking what else? En daarom kwam er een bedrag terug. Hij had alle documentatie, communicatie, etc. Maar was dat vergeten. Ik kan alleen maar zeggen: Mensen moeten meer begaan zijn met hun werk. Meer in control zijn van hun portfolios. Verantwoordelijkheid en commitment. En zo.