Dag 13: Mijn geluk
vDan denk je dat de inspiratie op is, komt er gewoon weer iets naar boven borrelen. Wat een geluk! Wilde eigenlijk hebben over de hele circus rond mijn vertrek, herinner ik mij: Mister Daisy!
Mister Daisy was een collega van de fijne tikgeiten-afdeling, kan even niet de moeite nemen hoe ik die de vorige keer noemde, als ik dat uberhaupt gedaan had. Het was in ieder geval een afdeling waar Facebook of Telegraaf meer schermtijd had dan de Windows Operating System van de computer.
Dat hun manager, voorheen manager bij de Haringkoning van papa, een gigantisch onuitstaanbaar stuk arrogante vette kwab van een bitch is, is nooit een reden om het team niet te mogen. Mensen moet je de kans gegeven om zichzelf te bewijzen, dat ze allemaal waardeloze parasiterende klootzakken zijn.
Mister Daisy leek een OK gast. Beetje dom, maar dat was zijn waarde voor het bedrijf. Kunnen niet allemaal slim zijn. Hij reed vaak (altijd) mee met een andere gast (naar huis). Ik kocht zelf een nieuwe auto tijdens mijn superloopbaan bij Dierentuin BV. En toen ik een keer naar huis wilde gaan, op een normale tijdstip, zag hij de nieuwe ride. En hij wilde meerijden, voor een keer.
Tuurlijk, toch? Waarom niet? Een keer, en het was ook maar tien minuten of zo, plus ik moest toch die kant op. Namelijk bergafwaarts. Mister Daisy begon steeds vaker mee te willen rijden, en nogmaals, het was geen probleem. Totdat hijzelf en de manier van vragen daarmee, compleet veranderde in een royale eis. Het werd mijn taak/eer om hem mee te mogen laten rijden.
Soms heb je van die dagen dat je even alleen wilt zijn, om na te denken over porno en andere dingen. Dat ging dan niet, met iemand naast je die zat te bellen. Het vragen of hij mee mocht rijden, sloeg over naar dat hij in de ochtend naar mij kwam om te vragen wanneer WE naar huis gingen (mind you, ik was er al sinds 07:00, zijn vraag kwam bij zijn binnenkomst van 10:00).
Hij wachtte ook niet meer mij op (wat redelijk stalky was), maar hij ging mij vertellen wanneer hij de auto nodig had. Ik zorgde maar dat we 16:45 of zo konden vertrekken. Hij had plaatsen te gaan, dingen te doen. En hij wilde ook niet meer dat ik richting mijn huis ging, hij wilde ergens anders afgezet worden.
Dat ging me iets te ver. Ik had niet nog een onbetaalde baan erbij nodig. Dus toen hij een keer langs kwam en blafte, "Sta klaar over vijf minuten", was mijn antwoord nee. Hij stopte even, kwam terug en eiste een waarom. Omdat ik geen zin had, was mijn antwoord. Ik hoef mij niet te verantwoorden aan een pik die niet hard worden kon, en geen rijbewijs had.
"Je moet toch ongeveer die kant op". Dat is waar, dus? Dus als ik een algemene windrichting opga, is dat een hint van we beste vriendjes zijn, die alles voor elkaar over hebben? Ik moet naar Amsterdam, dus Groningen is een kleine moeite? All aboard the Noord-Trein!
Volgens mij probeerde hij te dreigen ook nog, dat van dat dichterbij je staan, grote-borst-maken-ding en doen alsof je het niet hoort. Maar ik ging gewoon. En hij kon mee lopen naar de auto, en excuses aanbieden en alles. Maar tot zelfs aan zijn laatste dag, toen hij mij smekend nakeek, gunde ik hem geen blik. Volgens mij ging hij daarna liften...
Mister Daisy was een collega van de fijne tikgeiten-afdeling, kan even niet de moeite nemen hoe ik die de vorige keer noemde, als ik dat uberhaupt gedaan had. Het was in ieder geval een afdeling waar Facebook of Telegraaf meer schermtijd had dan de Windows Operating System van de computer.
Dat hun manager, voorheen manager bij de Haringkoning van papa, een gigantisch onuitstaanbaar stuk arrogante vette kwab van een bitch is, is nooit een reden om het team niet te mogen. Mensen moet je de kans gegeven om zichzelf te bewijzen, dat ze allemaal waardeloze parasiterende klootzakken zijn.
Mister Daisy leek een OK gast. Beetje dom, maar dat was zijn waarde voor het bedrijf. Kunnen niet allemaal slim zijn. Hij reed vaak (altijd) mee met een andere gast (naar huis). Ik kocht zelf een nieuwe auto tijdens mijn superloopbaan bij Dierentuin BV. En toen ik een keer naar huis wilde gaan, op een normale tijdstip, zag hij de nieuwe ride. En hij wilde meerijden, voor een keer.
Tuurlijk, toch? Waarom niet? Een keer, en het was ook maar tien minuten of zo, plus ik moest toch die kant op. Namelijk bergafwaarts. Mister Daisy begon steeds vaker mee te willen rijden, en nogmaals, het was geen probleem. Totdat hijzelf en de manier van vragen daarmee, compleet veranderde in een royale eis. Het werd mijn taak/eer om hem mee te mogen laten rijden.
Soms heb je van die dagen dat je even alleen wilt zijn, om na te denken over porno en andere dingen. Dat ging dan niet, met iemand naast je die zat te bellen. Het vragen of hij mee mocht rijden, sloeg over naar dat hij in de ochtend naar mij kwam om te vragen wanneer WE naar huis gingen (mind you, ik was er al sinds 07:00, zijn vraag kwam bij zijn binnenkomst van 10:00).
Hij wachtte ook niet meer mij op (wat redelijk stalky was), maar hij ging mij vertellen wanneer hij de auto nodig had. Ik zorgde maar dat we 16:45 of zo konden vertrekken. Hij had plaatsen te gaan, dingen te doen. En hij wilde ook niet meer dat ik richting mijn huis ging, hij wilde ergens anders afgezet worden.
Dat ging me iets te ver. Ik had niet nog een onbetaalde baan erbij nodig. Dus toen hij een keer langs kwam en blafte, "Sta klaar over vijf minuten", was mijn antwoord nee. Hij stopte even, kwam terug en eiste een waarom. Omdat ik geen zin had, was mijn antwoord. Ik hoef mij niet te verantwoorden aan een pik die niet hard worden kon, en geen rijbewijs had.
"Je moet toch ongeveer die kant op". Dat is waar, dus? Dus als ik een algemene windrichting opga, is dat een hint van we beste vriendjes zijn, die alles voor elkaar over hebben? Ik moet naar Amsterdam, dus Groningen is een kleine moeite? All aboard the Noord-Trein!
Volgens mij probeerde hij te dreigen ook nog, dat van dat dichterbij je staan, grote-borst-maken-ding en doen alsof je het niet hoort. Maar ik ging gewoon. En hij kon mee lopen naar de auto, en excuses aanbieden en alles. Maar tot zelfs aan zijn laatste dag, toen hij mij smekend nakeek, gunde ik hem geen blik. Volgens mij ging hij daarna liften...