Dag 15: DISCRIMINAZI!!!
Ten tijde van dit schrijven is discriminatie een hot topic. Kennelijk is Nederland volgens sommigen een waar slachtveld aan het worden, en is het economisch advies: investeer in treinen.
Kijk, als DIRTY CHINAMAN was het niet altijd even makkelijk om als kleuter gevraagd te worden of we thuis hond aten, of welk deel van de voetbalwedstrijd ik kon zien (haha, mooie grap, meneer de gymleraar. Echt top, ben blij dat je daardoor het respect van mijn tiener-klasgenoten kreeg. Precies waar een "volwassen man" naar moet streven, de goedkeuring van 14-jarigen. Mooi dat mijn buitenlands-zijn je daarbij helpen kon).
Maar goed, jezelf zielig vinden en geloven wat anderen zeggen, is iets voor een ander artikel. En er zijn mensen die er veel beter in zijn dan ik, dat slachtoffertje spelen.
Waar ik wel heen wil, is Dierentuin BV. Mijn afdeling (Geld) bestond dus uit een paar andere gasten. Allen 100% allochtoon. De een wel iets meer/verder dan de ander. Nu was er veel stress op de afdeling, en een hoop testosteron. Dit leidde tot veel passieve agressiviteit, aka sarcasme. Ja, we schreeuwden van alles naar elkaar toe, maar dan ook alleen elkaar en specifiek elkaar. Alles gerelateerd aan China was voor mijn adres. Ik kwam dan alleen wel niet uit China, maar he! Als het werkt, dan werkt het. Dus Noord-Korea was China, Japan was China, etc. Grapjes over sambal (wat niet uit China kwam) waren dan ook voor mij.
Hetzelfde gold voor de rest van de afdeling. Ja, we zaten ontzettend ver naast en fout met onze opmerkingen, maar we begrepen elkaar. Dus waarom we een keer als afdeling apart werden genomen voor een aanklacht voor discriminatie was dan ook een wonder.
Het hele bedrijf was blank, en de allochtonen bestoken elkaar. Ik zou als blanke zeggen, gewoon doen. Maar iemand van een andere afdeling hoorde een opmerking die we naar elkaar maakten, en had dat gemeld. Opeens kon de ene manager wel met de andere manager praten! God heeft een wonder verrricht!
De manager wilde niet meteen een aanklacht indienen, maar manager van afdeling Geld moest er wel meteen iets aan doen. Als goede allochtonen wilden we meteen onze neven bellen en de tent opblazen met een vliegtuig. Maar wat was de reden eigenlijk? Wat was er precies gehoord en hoe was dat aanklachtwaardig?
Tja. Dat kon dus niemand zeggen. De persoon die de aangifte anoniem deed bij zijn manager (Afdeling DOM bestond uit twee mensen, de "manager" en zijn onderdaan. Dus ik vraag me nog altijd af wie het was...), gaf niet precies aan de hoe wat waar wanneer gebeurde in welk context. Maar er zou godverdomme iets aan gedaan worden!
Ik vond het idee zo mooi, dat iemand zich geroepen voelde om een aanklacht namens ons, tegen ons, wilde maken. Ik bood aan om met die persoon samen naar onze fantastische HR te gaan.
Kijk, als DIRTY CHINAMAN was het niet altijd even makkelijk om als kleuter gevraagd te worden of we thuis hond aten, of welk deel van de voetbalwedstrijd ik kon zien (haha, mooie grap, meneer de gymleraar. Echt top, ben blij dat je daardoor het respect van mijn tiener-klasgenoten kreeg. Precies waar een "volwassen man" naar moet streven, de goedkeuring van 14-jarigen. Mooi dat mijn buitenlands-zijn je daarbij helpen kon).
Maar goed, jezelf zielig vinden en geloven wat anderen zeggen, is iets voor een ander artikel. En er zijn mensen die er veel beter in zijn dan ik, dat slachtoffertje spelen.
Waar ik wel heen wil, is Dierentuin BV. Mijn afdeling (Geld) bestond dus uit een paar andere gasten. Allen 100% allochtoon. De een wel iets meer/verder dan de ander. Nu was er veel stress op de afdeling, en een hoop testosteron. Dit leidde tot veel passieve agressiviteit, aka sarcasme. Ja, we schreeuwden van alles naar elkaar toe, maar dan ook alleen elkaar en specifiek elkaar. Alles gerelateerd aan China was voor mijn adres. Ik kwam dan alleen wel niet uit China, maar he! Als het werkt, dan werkt het. Dus Noord-Korea was China, Japan was China, etc. Grapjes over sambal (wat niet uit China kwam) waren dan ook voor mij.
Hetzelfde gold voor de rest van de afdeling. Ja, we zaten ontzettend ver naast en fout met onze opmerkingen, maar we begrepen elkaar. Dus waarom we een keer als afdeling apart werden genomen voor een aanklacht voor discriminatie was dan ook een wonder.
Het hele bedrijf was blank, en de allochtonen bestoken elkaar. Ik zou als blanke zeggen, gewoon doen. Maar iemand van een andere afdeling hoorde een opmerking die we naar elkaar maakten, en had dat gemeld. Opeens kon de ene manager wel met de andere manager praten! God heeft een wonder verrricht!
De manager wilde niet meteen een aanklacht indienen, maar manager van afdeling Geld moest er wel meteen iets aan doen. Als goede allochtonen wilden we meteen onze neven bellen en de tent opblazen met een vliegtuig. Maar wat was de reden eigenlijk? Wat was er precies gehoord en hoe was dat aanklachtwaardig?
Tja. Dat kon dus niemand zeggen. De persoon die de aangifte anoniem deed bij zijn manager (Afdeling DOM bestond uit twee mensen, de "manager" en zijn onderdaan. Dus ik vraag me nog altijd af wie het was...), gaf niet precies aan de hoe wat waar wanneer gebeurde in welk context. Maar er zou godverdomme iets aan gedaan worden!
Ik vond het idee zo mooi, dat iemand zich geroepen voelde om een aanklacht namens ons, tegen ons, wilde maken. Ik bood aan om met die persoon samen naar onze fantastische HR te gaan.
Ik stuurde onze manager de kamer uit. Haal die persoon, en ik zal hem persoonlijk begeleiden naar HR. Ik kwam er bijna elke week toch al voor soortegelijke zaken. Het grappige was, dat die manager echt de kamer uit ging om dat te bespreken. Alleen zijn blik zei al dat ook hij dit hele idee achteraf, vanaf het begin af had moeten schieten en moeten laten exploderen.
Natuurlijk werd er nergens heengegaan uiteindelijk. Er was nul zaak tegen niemand niet. We kregen de excuses van afdeling DOM de week erop. Er was iets te overdreven gereageerd...
Natuurlijk werd er nergens heengegaan uiteindelijk. Er was nul zaak tegen niemand niet. We kregen de excuses van afdeling DOM de week erop. Er was iets te overdreven gereageerd...