Dag 5: Periodieke Maand Sluit (PMS)
Voordat we afdwalen en van dit meesterwerk een datingsite maken, waar we allerlei mensen per internet aan de wereld voorstellen, terug naar de grootste hoofdrolspeler van dit verhaal: de Periodieke Maand Sluit, ook wel PMS. Waar ik eigenlijk mee begon op Dag 3. Meteen, vers na de supertraining van meneertje Pindakaas; het (langdurige en pijnlijke) proces dat bepaalde of Dierentuin BV uberhaupt bestaansrecht had. Iets wat de andere afdelingen vervelend vonden. In de onsterfelijke woorden van de afdeling die onder andere de rekeningen betaalden (afdeling DOM): "De rekening moet wel betaald zijn. Geld is van de rekening af. Waar? Weet ik niet. Af...", want dat is precies hoe het werkt thuis. Ik gooi geld van mijn rekening het luchtledige in, en daarna is het niet mijn pakkie aan.
Ze zijn wel consistent. Als geld binnenkomt, weten we vaak ook niet hoe dat komt. Maar ze vragen me dan wel hoe ze het moeten boeken. Dat is beetje de vraag bij het antwoord zoeken voor ze. Echt niemand interesseert het of geldzaken aan het einde van de dag beetje kosher zijn.
Zelfs de "General Manager" vroeg een keer of we een jaarverslag echt elk jaar moesten uitbrengen. Een jaarverslag! Per jaar? De general manager? JAar!
*Oooooohhhhhmmmmmmmotherfuckingkksukkelmmmmmmmm*
De PMS, dus. Je, ik dus, moest een planning maken, zodat iedereen wist wat ze moesten doen en wanneer. Het was net de belastingdienst, makkelijker kon het echt niet. Leuker ook niet trouwens. Overal weerstand natuurlijk, want we sloten elke maand, maandelijks af. Vorig jaar waren we ook al jarig...
In de planning zat iedereen voorin. Alles wat de rest deed, was voorbereidend werk. Ze moesten gewoon de dingen die ze hadden laten liggen gedurende maand, tegen een deadline, alsnog voor die maand verwerken, ofwel: hun werk op tijd doen. Veel gezucht, gekreun en gesteun. Altijd alles te laat natuurlijk. Maar gelukkig mocht dat van meneer Pindakaas. Zij wel. Hij als langst zittende zuurpruim sprak voor heel afdeling Geld.
Maar wel klagen dat de uiterste deadline, onze deadline, wel vast staat. Wij hadden niet de vrijdheid van flexibiliteit. Dus doen jullie maar rustig aan. Snoep van onze tijd af, want wij mogen toch thuis verder werken, in eigen tijd. Gelukkig!
Wij moesten namelijk dit alles, al het werk van de andere afdelingen, rapporten en verantwoorden. Dingen die we niet deden, geen zicht of controle over hadden, voor hen, verzamelen, inzichtelijk maken en aan o.a. het hoofdkantoor en auditors, verklaren. Over de uiterste inleverdatum van dingen valt niet te onderhandelen.
Belasting te laat? Boete.
Periodieke verslagen te laat? Boete.
Maandelijkse surveys te laat? Boete.
Waar ik "beetje" geirriteerd van raak is:
Die gast, die Pindakaas. Als hij de helft van zijn energie om problemen te maken gebruikte om het op te lossen, was er geen honger of oorlog meer op de wereld. Als hij gewoon stil zat en niks deed, werd de wereld een betere plek. Dit is nog lang het einde niet over PMS. Lees verder in Dag 6 wat voor uitdagingen hij voor iedereen/mij maakte.
Ze zijn wel consistent. Als geld binnenkomt, weten we vaak ook niet hoe dat komt. Maar ze vragen me dan wel hoe ze het moeten boeken. Dat is beetje de vraag bij het antwoord zoeken voor ze. Echt niemand interesseert het of geldzaken aan het einde van de dag beetje kosher zijn.
Zelfs de "General Manager" vroeg een keer of we een jaarverslag echt elk jaar moesten uitbrengen. Een jaarverslag! Per jaar? De general manager? JAar!
*Oooooohhhhhmmmmmmmotherfuckingkksukkelmmmmmmmm*
De PMS, dus. Je, ik dus, moest een planning maken, zodat iedereen wist wat ze moesten doen en wanneer. Het was net de belastingdienst, makkelijker kon het echt niet. Leuker ook niet trouwens. Overal weerstand natuurlijk, want we sloten elke maand, maandelijks af. Vorig jaar waren we ook al jarig...
In de planning zat iedereen voorin. Alles wat de rest deed, was voorbereidend werk. Ze moesten gewoon de dingen die ze hadden laten liggen gedurende maand, tegen een deadline, alsnog voor die maand verwerken, ofwel: hun werk op tijd doen. Veel gezucht, gekreun en gesteun. Altijd alles te laat natuurlijk. Maar gelukkig mocht dat van meneer Pindakaas. Zij wel. Hij als langst zittende zuurpruim sprak voor heel afdeling Geld.
Maar wel klagen dat de uiterste deadline, onze deadline, wel vast staat. Wij hadden niet de vrijdheid van flexibiliteit. Dus doen jullie maar rustig aan. Snoep van onze tijd af, want wij mogen toch thuis verder werken, in eigen tijd. Gelukkig!
Wij moesten namelijk dit alles, al het werk van de andere afdelingen, rapporten en verantwoorden. Dingen die we niet deden, geen zicht of controle over hadden, voor hen, verzamelen, inzichtelijk maken en aan o.a. het hoofdkantoor en auditors, verklaren. Over de uiterste inleverdatum van dingen valt niet te onderhandelen.
Belasting te laat? Boete.
Periodieke verslagen te laat? Boete.
Maandelijkse surveys te laat? Boete.
Waar ik "beetje" geirriteerd van raak is:
- Waarom doen de andere afdelingen niet gewoon hun shit op tijd, ipv met haastige spoed blind en vol fouten alles op de laaste minuut er in te kloppen?
- Met laatste minuut bedoel ik, ver na hunnie deadline, en zo diep mogelijk in die van ons?
- meneer Pindakaas.
- meneer Pindakaas.
- ...
Die gast, die Pindakaas. Als hij de helft van zijn energie om problemen te maken gebruikte om het op te lossen, was er geen honger of oorlog meer op de wereld. Als hij gewoon stil zat en niks deed, werd de wereld een betere plek. Dit is nog lang het einde niet over PMS. Lees verder in Dag 6 wat voor uitdagingen hij voor iedereen/mij maakte.