Dag 7: Dit is Afrikaaaaaa!
Afrika. Nu we toch over dit onderwerp hebben. Afrika was een speciaal kind in de mix. We doen er zaken mee, maar dan weer niet. Of toch weer wel, maar dan in geheim.
Enkele bedrijfsgeheimen hier:
Maar we kregen ook weleens bezoek van die mensen daar. En twee daarvan, gaan we hieronder beter leren kennen.
Dildowe Sulu
Deze man heeft seks als een zeester. Hoe kan een man zo massief, uit Afrika komen? Waar halen ze het eten vandaan? Dildowe kwam een keer helemaal overgevlogen om ons dingen te leren over Afrika, en als dank deden we hem PMS aan. Wat op zich vreemd was, want... hoe deden ze het vroeger? "Wisten we niet" was het antwoord, maar we waren wel rijk. Alleen geen idee hoe rijk. Ja, ja...
Dildowe had in zijn portfolio het land dat we al drie jaar proberen te sluiten. Maar de Afrikaanse overheid wilt dat niet. Dus houden we een lege entiteit, met mensen erin, draaiend. Kosten waren per jaar hoger dan als je gewoon er van weg zou lopen. Gewoon weg. Niet omkijken. Maar net als frankrijk, gewoon de rekeningen blijven betalen.
Dildowe kwam dus eerste klas overvliegen en werd geplaatst achter een computer. Met een scherm. En dit is gewoon waargebeurd: hij zat van 09:00 tot 12:30 naar het blauwe Windows inlogscherm te staren. We zijn verplicht om te kijken of mensen nog in leven, of dat ze gewoon ophielden met leven. "Dildowe? Alles goed? Weet je hoe je moet inloggen?". Dildowe keek me met een glimlach aan en knikte. "Ok, ok". Daarna ging hij met pauze, en we zagen hem de volgende dag weer. Starend naar de statische Windows inlogscherm...
Shaka Bolus
Shaka was van laag naar hoog geklommen. Een succesverhaal in de geschiedenisboeken van Afrika. Deze man begon als schoonmaker in één van onze panden en is nu een Finance Director. Er zit geen team onder hem, er zit ook geen team boven hem.
Ook hij kwam een keer. Eerste klas. Maar voordat hij kwam, belde hij een collega van mij. Ze kenden elkaar al 3 jaar. Die collega heeft hem boekhouden geleerd, wat zijn carrière deed vliegen. Shaka vroeg of in Nederland ook met diamanten belegde halsbanden gemaakt werden. Hij zocht er 17 voor zijn hondenkennel.
Collega deed onderzoek, want we hebben het hier over een Finance Director. Ja, die dingen bestaan, en ze kosten 500 eurietjes per stuk. Oh, kan iemand dat voorschieten? Shaka betaald je terug, eerlijk waar. Zelfs als iemand dat zou kunnen betalen, in de ene keer, Shaka was een echte rijke man. En rijke mensen bleven niet rijk door geld uit te geven. Dus denk je dat je die 8.500 eurootjes terug gaat zien? Ik zeg je één ding; in Afrika kan het geld het land niet uit...
Shaka wilde verder dat we om 14:00 het werk neerlegden. Hij zou graag inkopen willen doen bij "een winkel", welke toendertijd alleen in Amsterdam zat. Ongeveer drie auto's moesten mee. Mensen kregen echt ogen als schotels, van "gebeurd dit echt?". Was die man echt van plan om het hele team op een werkdag te vragen om te winkelen en waarschijnlijk te betalen voor hem? Om met de auto naar Amsterdam te gaan, motoren draaiende te houden, zodat hij iets kon kopen? En dat iets waren (even) serieus onderbroeken, voor thuis.
Fransosis la Putain (ik zei toch twee... ik bedoel drie!)
Deze bitch was geen Afrikaan. Ze was, eerder al beschreven, erger: een fransoos. Waarom hier in deze opsomming. Moet je voorstellen; ze zat op afdeling Geld. Ze kwam, en lunchte met andere afdelingen, en de rekening was voor afdeling Geld. Hallo, budget??? Of moet ik zeggen: bye bye, budget???
En dan kocht ze truffels voor haarzelf en andere afdelingen, die declareerde ze ook dan maar. Probleem was, wij van afdeling Geld hadden geen declaratie beleid. Als in, wij mochten niet declareren. We moesten gewoon achter ons bureau zitten en werken. Ja, ze reisde dan deze richting op, en moest eten. Maar wie ging de Belastingdienst uitleggen hoe één persoon, voor niet-zakelijke doeleinden, de rekening betaalde voor 16 andere collegae? Die stuk voor stuk individueel ook niet mochten declareren? En daarom ga je ze maar trakteren, OP ONZE REKENING, afdeling Geld?
En die chocolaatjes voor thuis? Hoe moet dat worden verklaard? Is het marketing? Klant of zaken gerelateerd? Waarom eigenlijk? En waarom kostten die dingen 80 euro's??? Hoeveel chocola is dat eigenlijk, 80 euro's?
Bij afwijzing van declaratie, deed meneer Pindakaas stiekem waar hij goed in. Hij boekte het dan gewoon in, en dan was het toch al gebeurd, en zou er geen volgende keer zijn. Het was toch maar een klein bedrag. Het is niet de boot, maar de oceaan die de beweging maakt, etc.
Enkele bedrijfsgeheimen hier:
- Geld kon Afrika alleen in, maar niet uit. De letterlijke definitie van een bodemloze put was, voor mij, gevonden. Er werd allerlei valuta in onze Afrikaanse "accounts" gepompt, en op papier waren we zo rijk als de hele halal industrie. Op papier, wat niet geldpapier was, want...
- Even alle clichés ter zijde, dat land/continent was corrupt. Met de hand geschreven zakdoekjes en bierviltjes werden als facturen opgebracht om te betalen. En dan hebben we het over bijbelse bedragen uit bijbelse tijden. Plutonium heeft een kortere halveringstijd. Moorden zijn al verjaard, en dan komt er zo een factuur binnen? Dus je gaat mij vertellen dat we een auto gekocht hebben in 1982, die we al die tijd nooit betaald hebben, en dat ding was duuder dan een gloednieuwe Audi A8/BMW 7-serie nu in 2016? Deflatie much?
Maar we kregen ook weleens bezoek van die mensen daar. En twee daarvan, gaan we hieronder beter leren kennen.
Dildowe Sulu
Deze man heeft seks als een zeester. Hoe kan een man zo massief, uit Afrika komen? Waar halen ze het eten vandaan? Dildowe kwam een keer helemaal overgevlogen om ons dingen te leren over Afrika, en als dank deden we hem PMS aan. Wat op zich vreemd was, want... hoe deden ze het vroeger? "Wisten we niet" was het antwoord, maar we waren wel rijk. Alleen geen idee hoe rijk. Ja, ja...
Dildowe had in zijn portfolio het land dat we al drie jaar proberen te sluiten. Maar de Afrikaanse overheid wilt dat niet. Dus houden we een lege entiteit, met mensen erin, draaiend. Kosten waren per jaar hoger dan als je gewoon er van weg zou lopen. Gewoon weg. Niet omkijken. Maar net als frankrijk, gewoon de rekeningen blijven betalen.
Dildowe kwam dus eerste klas overvliegen en werd geplaatst achter een computer. Met een scherm. En dit is gewoon waargebeurd: hij zat van 09:00 tot 12:30 naar het blauwe Windows inlogscherm te staren. We zijn verplicht om te kijken of mensen nog in leven, of dat ze gewoon ophielden met leven. "Dildowe? Alles goed? Weet je hoe je moet inloggen?". Dildowe keek me met een glimlach aan en knikte. "Ok, ok". Daarna ging hij met pauze, en we zagen hem de volgende dag weer. Starend naar de statische Windows inlogscherm...
Shaka Bolus
Shaka was van laag naar hoog geklommen. Een succesverhaal in de geschiedenisboeken van Afrika. Deze man begon als schoonmaker in één van onze panden en is nu een Finance Director. Er zit geen team onder hem, er zit ook geen team boven hem.
Ook hij kwam een keer. Eerste klas. Maar voordat hij kwam, belde hij een collega van mij. Ze kenden elkaar al 3 jaar. Die collega heeft hem boekhouden geleerd, wat zijn carrière deed vliegen. Shaka vroeg of in Nederland ook met diamanten belegde halsbanden gemaakt werden. Hij zocht er 17 voor zijn hondenkennel.
Collega deed onderzoek, want we hebben het hier over een Finance Director. Ja, die dingen bestaan, en ze kosten 500 eurietjes per stuk. Oh, kan iemand dat voorschieten? Shaka betaald je terug, eerlijk waar. Zelfs als iemand dat zou kunnen betalen, in de ene keer, Shaka was een echte rijke man. En rijke mensen bleven niet rijk door geld uit te geven. Dus denk je dat je die 8.500 eurootjes terug gaat zien? Ik zeg je één ding; in Afrika kan het geld het land niet uit...
Shaka wilde verder dat we om 14:00 het werk neerlegden. Hij zou graag inkopen willen doen bij "een winkel", welke toendertijd alleen in Amsterdam zat. Ongeveer drie auto's moesten mee. Mensen kregen echt ogen als schotels, van "gebeurd dit echt?". Was die man echt van plan om het hele team op een werkdag te vragen om te winkelen en waarschijnlijk te betalen voor hem? Om met de auto naar Amsterdam te gaan, motoren draaiende te houden, zodat hij iets kon kopen? En dat iets waren (even) serieus onderbroeken, voor thuis.
Fransosis la Putain (ik zei toch twee... ik bedoel drie!)
Deze bitch was geen Afrikaan. Ze was, eerder al beschreven, erger: een fransoos. Waarom hier in deze opsomming. Moet je voorstellen; ze zat op afdeling Geld. Ze kwam, en lunchte met andere afdelingen, en de rekening was voor afdeling Geld. Hallo, budget??? Of moet ik zeggen: bye bye, budget???
En dan kocht ze truffels voor haarzelf en andere afdelingen, die declareerde ze ook dan maar. Probleem was, wij van afdeling Geld hadden geen declaratie beleid. Als in, wij mochten niet declareren. We moesten gewoon achter ons bureau zitten en werken. Ja, ze reisde dan deze richting op, en moest eten. Maar wie ging de Belastingdienst uitleggen hoe één persoon, voor niet-zakelijke doeleinden, de rekening betaalde voor 16 andere collegae? Die stuk voor stuk individueel ook niet mochten declareren? En daarom ga je ze maar trakteren, OP ONZE REKENING, afdeling Geld?
En die chocolaatjes voor thuis? Hoe moet dat worden verklaard? Is het marketing? Klant of zaken gerelateerd? Waarom eigenlijk? En waarom kostten die dingen 80 euro's??? Hoeveel chocola is dat eigenlijk, 80 euro's?
Bij afwijzing van declaratie, deed meneer Pindakaas stiekem waar hij goed in. Hij boekte het dan gewoon in, en dan was het toch al gebeurd, en zou er geen volgende keer zijn. Het was toch maar een klein bedrag. Het is niet de boot, maar de oceaan die de beweging maakt, etc.