Helaas weer de gebruikelijke auto-nieuws en -frustraties. Als je met de auto naar werk gaat, ga je vaak ook met de auto naar huis. En bij mij thuis parkeer je in vakken. En ik parkeer vak (dat is een heel werkwoord) achteruit.
Dus, ervaring leert, geef op tijd de richting aan, dan kunnen mensen nog links mij voorbij rijden. Mochten ze haast hebben.
Nou, ik stop voor een parkeervak. Echt een zeldzaam iets waar ik woon. Je betaalt een vermogen voor een vergunning, maar nooit is er plek. Deze was echt bijna voor mijn deur. Alles moest perfect gaan!
Een auto reed achter mij, dus ik remde langzaam, terwijl ik richting aangaf. Ik stond voor mijn vak. Auto achter wilde niet stoppen, maar ook niet mij links inhalen. Uiteindelijk zat die heel dicht op mijn bumper. OK.
We staan met zijn allen stil, en geen tegenliggers. Ik ga dus naar voren en links, zodat ik rechtsachteruit kan parkeren. Gaat die auto me volgen. Nog steeds op mijn bumper geplakt. HOE DE GODVERDOMDE FUCK MOET IK NU ACHTERUIT GAAN DAN?
Uiteindelijk moet je gewoon gaan. Hoe vaak ben ik niet uit frustratie gewoon weggereden, zodat diegene achter me MIJN plek innam met deze goedkope truuk. Ja, geen sorry, waarom zou ik hier verkeerd zijn? Bekijk het maar. Ik parkeer deze shit VANDAAG.
En wat het meest frappante elke keer, is dat diezelfde mensen dan langsrijden, en je dan aankijken alsof je dubbel parkeert, op een invalideplek, terwijl er honderd lege plekken rondom zijn. Nadat je door een kleuterklas geploegd hebt.
Dus, ervaring leert, geef op tijd de richting aan, dan kunnen mensen nog links mij voorbij rijden. Mochten ze haast hebben.
Nou, ik stop voor een parkeervak. Echt een zeldzaam iets waar ik woon. Je betaalt een vermogen voor een vergunning, maar nooit is er plek. Deze was echt bijna voor mijn deur. Alles moest perfect gaan!
Een auto reed achter mij, dus ik remde langzaam, terwijl ik richting aangaf. Ik stond voor mijn vak. Auto achter wilde niet stoppen, maar ook niet mij links inhalen. Uiteindelijk zat die heel dicht op mijn bumper. OK.
We staan met zijn allen stil, en geen tegenliggers. Ik ga dus naar voren en links, zodat ik rechtsachteruit kan parkeren. Gaat die auto me volgen. Nog steeds op mijn bumper geplakt. HOE DE GODVERDOMDE FUCK MOET IK NU ACHTERUIT GAAN DAN?
Uiteindelijk moet je gewoon gaan. Hoe vaak ben ik niet uit frustratie gewoon weggereden, zodat diegene achter me MIJN plek innam met deze goedkope truuk. Ja, geen sorry, waarom zou ik hier verkeerd zijn? Bekijk het maar. Ik parkeer deze shit VANDAAG.
En wat het meest frappante elke keer, is dat diezelfde mensen dan langsrijden, en je dan aankijken alsof je dubbel parkeert, op een invalideplek, terwijl er honderd lege plekken rondom zijn. Nadat je door een kleuterklas geploegd hebt.