Hoofdstuk 13: Waarom de buttplug de straat schuin overstak
Kort na Ephrams gevoelige periode, begaven hij en Emily zich naar het beloofde land, wat Emily beloofde. Het zou daar de plastique fantastique zijn, en Ephram voelde zich vreemd aangetrokken door deze uitspraak. Oh, Ephram, meer pornografische verhalen hebben zo hun voortijdige einde ontmoet.
"Hier is het", zei Emily met haar beetje afstandelijke glimlach. En ze duwde de deur open. Vette rap boomt uit de speakers, 'I take you to the dildo-shop, cause I can't get mine up...'. Muziek uit het jaar prehistorie.
"Yo, 102 cent!", begroette Emily de manjongen achter de kassa. Deze keek blij op. "Yo! E to the M to E to the L to the I to the E! Emily!!!". En ze deden allemaal foute spastische straatgebaren.
"En, 102 cent, is de nieuwe...", vroeg Emily nieuwsgierig.
"Jep", knikt 102 cent (kennelijk), afwachtend op de aanbidding die komen gaat.
"Marc Anthony...", zwijmelde Emily ongeloofwaardig.
"De zeldzame After Aids versie", vulde 102 cent het meisje aan. En BAM, daar had je het. Vuistjes, gegil, rondvliegend ondergoed. Alweer. Emily wist god niet hoe of wat, maar alle weinige zinnigheid dat ze bezat was door de enema dat Marc Anthony was, woosh: weg. Gewoon, in dun ene klep, zoals ze dat in Friesland zeggen.
Fijne slierten web glinsterden in het licht van de ondergaande zon. De slierten vonden hun begin uit haar kruis, en de avond leek snel te naderen.
"Het is in de kelderkerker" gaf 102 cent haar een hint. Als een ware ervaren player. "En let niet op de vele dagboeken met pagina's over erectiestoornissen en vroegtijdige zaadlozingen. Die zijn werkgerelateerd!", riep hij haar na. Dit alles deed hij ongestoord, terwijl hij Ephram strak en nors aan bleef kijken.
Een gezicht dat zei: ben je hier nog?
Ephram stak zijn hand uit. 102 cent was er niet mee bediend...*
"Weet je wel wie ik ben, jongen?", 102 cent zag er niet veel ouder uit dan Ephram. Misschien zei dat iets meer over Ephram...
"Ik sta op de schouders van reuzen, jongen. Hoor je mijn teksten niet? IK BEN 102 CENT". Dus dat was waar dat Bieberesque lawaai uit de speakers vandaan kwam.
"Alle vette rappers hebben cijfers in hun naam. Kijk maar naar Prince, y'all know what I'm mean!? Uh-huh."
Say what?
Zie boven.
Is het dan geen euro 2?
"Whigger, ken je shit!", sloot 102 cent deze kennismaking af. Of eigenlijk Emily, als je haar kreet op de achtergrond meetelde, "Ah, het sopt zo! ZALIG!".
"En jij bent... Jij bent toch zo een scheetbeuker, niet?", concludeerde 102 cent, "Je steekt em toch in het donker? Poepschepper!".
"Waarom ben je zo gemeen?", was het enige wat Ephram kon inbrengen.
"Je ne sais cocq, dat is wat je hebt. Daarom". Zo, die zat. Alsof je een paraplu in een kut openvouwde. Het leek te wijd, maar was toch strak achteraf. Niet koel.
Een klant kwam al telefonerend de dildo-shop binnen. En voordat ze ophing, siste 102 cent, "En nu optieften, voordat ze denken dat ik je pooier bent". Ephram droop af naar de afdeling met de vieze boekjes. Emily kwam net weer uit de kerkerkelder, met verhalen over de levensechtheid van de dingen daar beneden.
*: dit is geen schrijffout, maar een zowel een grammaticale als een seksuele juistheid. En dat is niet altijd het geval als het om Ephram gaat.
"Hier is het", zei Emily met haar beetje afstandelijke glimlach. En ze duwde de deur open. Vette rap boomt uit de speakers, 'I take you to the dildo-shop, cause I can't get mine up...'. Muziek uit het jaar prehistorie.
"Yo, 102 cent!", begroette Emily de manjongen achter de kassa. Deze keek blij op. "Yo! E to the M to E to the L to the I to the E! Emily!!!". En ze deden allemaal foute spastische straatgebaren.
"En, 102 cent, is de nieuwe...", vroeg Emily nieuwsgierig.
"Jep", knikt 102 cent (kennelijk), afwachtend op de aanbidding die komen gaat.
"Marc Anthony...", zwijmelde Emily ongeloofwaardig.
"De zeldzame After Aids versie", vulde 102 cent het meisje aan. En BAM, daar had je het. Vuistjes, gegil, rondvliegend ondergoed. Alweer. Emily wist god niet hoe of wat, maar alle weinige zinnigheid dat ze bezat was door de enema dat Marc Anthony was, woosh: weg. Gewoon, in dun ene klep, zoals ze dat in Friesland zeggen.
Fijne slierten web glinsterden in het licht van de ondergaande zon. De slierten vonden hun begin uit haar kruis, en de avond leek snel te naderen.
"Het is in de kelderkerker" gaf 102 cent haar een hint. Als een ware ervaren player. "En let niet op de vele dagboeken met pagina's over erectiestoornissen en vroegtijdige zaadlozingen. Die zijn werkgerelateerd!", riep hij haar na. Dit alles deed hij ongestoord, terwijl hij Ephram strak en nors aan bleef kijken.
Een gezicht dat zei: ben je hier nog?
Ephram stak zijn hand uit. 102 cent was er niet mee bediend...*
"Weet je wel wie ik ben, jongen?", 102 cent zag er niet veel ouder uit dan Ephram. Misschien zei dat iets meer over Ephram...
"Ik sta op de schouders van reuzen, jongen. Hoor je mijn teksten niet? IK BEN 102 CENT". Dus dat was waar dat Bieberesque lawaai uit de speakers vandaan kwam.
"Alle vette rappers hebben cijfers in hun naam. Kijk maar naar Prince, y'all know what I'm mean!? Uh-huh."
Say what?
Zie boven.
Is het dan geen euro 2?
"Whigger, ken je shit!", sloot 102 cent deze kennismaking af. Of eigenlijk Emily, als je haar kreet op de achtergrond meetelde, "Ah, het sopt zo! ZALIG!".
"En jij bent... Jij bent toch zo een scheetbeuker, niet?", concludeerde 102 cent, "Je steekt em toch in het donker? Poepschepper!".
"Waarom ben je zo gemeen?", was het enige wat Ephram kon inbrengen.
"Je ne sais cocq, dat is wat je hebt. Daarom". Zo, die zat. Alsof je een paraplu in een kut openvouwde. Het leek te wijd, maar was toch strak achteraf. Niet koel.
Een klant kwam al telefonerend de dildo-shop binnen. En voordat ze ophing, siste 102 cent, "En nu optieften, voordat ze denken dat ik je pooier bent". Ephram droop af naar de afdeling met de vieze boekjes. Emily kwam net weer uit de kerkerkelder, met verhalen over de levensechtheid van de dingen daar beneden.
*: dit is geen schrijffout, maar een zowel een grammaticale als een seksuele juistheid. En dat is niet altijd het geval als het om Ephram gaat.