Hoofdstuk 15: Mannenregen, een bloederig spektakel
"Auwhooooo", klonk het in de nacht. Ephram kon het allemaal niet meer schelen. Je moest eens weten hoe snel iemand apatisch wordt als hij ontdekt dat hij:
- Geen spieren in zijn balzak had
- Een kleptomaan was
- Een dubbel D-cup anale stopplopper past. Met gemak!
- Dit alles op een dag
Puberteit was een bitch, was Ephrams conclusie. "He he he", kwam het mokkend uit een donker hoekje. Duisternis is waar buttplugs in bewegen. "Den duivels", besloot Ephram.
"Oh really?", de buttplug rolde uit de schaduwen, geworpen door de dalende zon. Zijn roestvrije oppervlak glinsterde en glitterde met Ephrams rectale prostaatvochten. Niet veel anders dan sommige mytische wezens in bepaalde boeken geschreven voor tienermeisjes en huismoeders. Als domheid verkoopt, is er geen geld genoeg op de wereld om een bladzijde van mijn werk te kopen.
"Wij houden de duisternis tegen, beste Ephram", zei het, "Wij vullen je op, als je leeg en ongelukkig bent van binnen. Met plezier. Voor jou".
"Hoe is het stiekem in mijn kont kruipen en mij openbaar vernederen, mij helpen!?!", schreeuwde Ephram naar de buttplug. "He he he", lachte de buttplug weer, "Kerstmis komt vroeg dit jaar, kleine Ephram. Kijk maar in je broek...", en de stem vaagde weg.
"Ephram?", Emily stond bij de deur. Te kijken naar hoe Ephram tegen een met poep besmeurde buttplug zat te schreeuwen. Met een manbobbel in zijn broek. Men ziet wat men wilt zien. Het was even stil.
Emily keek glimlachend en met een veelzeggende blik naar Ephram. Van hier nam dierlijk instinct het over. Ik weet niet of woorden de beestachtige passie hier kan beschrijven. Maar er werd gezoend. Gelikt. Er werd in haren gewoeld, en dan heb ik hier niet alleen over hoofdhaar. Knoopjes vlogen in het rond. "Hier kom ik dan, Ephram", zei Emily teder. Rookalarms gingen af in de nabije steden.
Er werd geduwd, en er werd gespannen. Een nat gevoel vond plaats, en Ephram vroeg zich af wat Emily achter precies aan het doen was. De technisch correcte term ontgaat mij op dit moment, maar hopelijk later ook, want de positie dat iemand in zijn reet genomen wordt, terwijl er van voren afgetrokken wordt door de spookrijder, is niet een term die ik graag en vaak in mijn dagelijkse vocabulair wil gebruiken. Laten we het gewoon de Verlengde Slurf noemen.
Maar Emily had er wel enige ervaring in. Ephram voelde hoe een warm goedje hem van binnen vulde, en bijna tegelijk schoot hij bijna zichzelf in het oog. Met manmelk. Hijgend steunde Ephram op de vensterbank. Emily werd slap, achterin, en warm spul liep langs zijn benen. Nee, woorden konden dit alles niet beschrijven... en het zou ook niet juist zijn, in een boek dat gelezen kan worden door levenden.
"Emily", vroeg Ephram gelukkig en verbaasd, "Hoe...?". En Emilys gezicht verscheen in het licht van de volle maan. Maar dan, met het gezicht van iemand anders! En niet zomaar iemand: Piet Paulusma!?! Een zwetende Piet Paulusma stond naakt achter Ephram. Grijzend zei het: "Houdoe, he!". Drie sterke armen hielden Ephram op zijn plaats, en samen huilden ze in een stevige omhelzing naar de grote bolle volle maan, die rood kleurde...
- Geen spieren in zijn balzak had
- Een kleptomaan was
- Een dubbel D-cup anale stopplopper past. Met gemak!
- Dit alles op een dag
Puberteit was een bitch, was Ephrams conclusie. "He he he", kwam het mokkend uit een donker hoekje. Duisternis is waar buttplugs in bewegen. "Den duivels", besloot Ephram.
"Oh really?", de buttplug rolde uit de schaduwen, geworpen door de dalende zon. Zijn roestvrije oppervlak glinsterde en glitterde met Ephrams rectale prostaatvochten. Niet veel anders dan sommige mytische wezens in bepaalde boeken geschreven voor tienermeisjes en huismoeders. Als domheid verkoopt, is er geen geld genoeg op de wereld om een bladzijde van mijn werk te kopen.
"Wij houden de duisternis tegen, beste Ephram", zei het, "Wij vullen je op, als je leeg en ongelukkig bent van binnen. Met plezier. Voor jou".
"Hoe is het stiekem in mijn kont kruipen en mij openbaar vernederen, mij helpen!?!", schreeuwde Ephram naar de buttplug. "He he he", lachte de buttplug weer, "Kerstmis komt vroeg dit jaar, kleine Ephram. Kijk maar in je broek...", en de stem vaagde weg.
"Ephram?", Emily stond bij de deur. Te kijken naar hoe Ephram tegen een met poep besmeurde buttplug zat te schreeuwen. Met een manbobbel in zijn broek. Men ziet wat men wilt zien. Het was even stil.
Emily keek glimlachend en met een veelzeggende blik naar Ephram. Van hier nam dierlijk instinct het over. Ik weet niet of woorden de beestachtige passie hier kan beschrijven. Maar er werd gezoend. Gelikt. Er werd in haren gewoeld, en dan heb ik hier niet alleen over hoofdhaar. Knoopjes vlogen in het rond. "Hier kom ik dan, Ephram", zei Emily teder. Rookalarms gingen af in de nabije steden.
Er werd geduwd, en er werd gespannen. Een nat gevoel vond plaats, en Ephram vroeg zich af wat Emily achter precies aan het doen was. De technisch correcte term ontgaat mij op dit moment, maar hopelijk later ook, want de positie dat iemand in zijn reet genomen wordt, terwijl er van voren afgetrokken wordt door de spookrijder, is niet een term die ik graag en vaak in mijn dagelijkse vocabulair wil gebruiken. Laten we het gewoon de Verlengde Slurf noemen.
Maar Emily had er wel enige ervaring in. Ephram voelde hoe een warm goedje hem van binnen vulde, en bijna tegelijk schoot hij bijna zichzelf in het oog. Met manmelk. Hijgend steunde Ephram op de vensterbank. Emily werd slap, achterin, en warm spul liep langs zijn benen. Nee, woorden konden dit alles niet beschrijven... en het zou ook niet juist zijn, in een boek dat gelezen kan worden door levenden.
"Emily", vroeg Ephram gelukkig en verbaasd, "Hoe...?". En Emilys gezicht verscheen in het licht van de volle maan. Maar dan, met het gezicht van iemand anders! En niet zomaar iemand: Piet Paulusma!?! Een zwetende Piet Paulusma stond naakt achter Ephram. Grijzend zei het: "Houdoe, he!". Drie sterke armen hielden Ephram op zijn plaats, en samen huilden ze in een stevige omhelzing naar de grote bolle volle maan, die rood kleurde...