Hoofdstuk 3: Snoepjesman
"Weervrouwen. Dat hebben we nodig, en dan bedoel ik niet die saaie dozen, die een beetje het weer lopen te verkondigen op het journaal. Niet dat Piet Paulusma zo'n wandelend rukspektakel voor het monster is. Neen. Ik bedoel, volle maan, en patsboem whambam thank you ma'am; heuse tieten uit het niets", er wordt een knijpend gebaar op anatomisch correcte hoogte gemaakt. En een likbeweging in het luchtledige om het af te maken, "De hele mikmak, weet je wel?".
"Wat ik heen wil, en nu komt het vlees van het verhaal, is dit: kleine meisjes zijn de grootste sletten. Het is zelfs zo erg, dat er een wet moet bestaan die zegt dat ze minderjarig zijn, zodat ze niet links en rechts seks hebben en de wereld overpopuleren.
Ze zijn zo gemakkelijk. Met een handjevol snoep heb je er zo een paar thuis. Geen gedoe met pooiers, niks. Alleen keiharde seks in alle hoeken en gaten van het beestje. Dus, voor de duidelijkheid, hoeveel voor het tokkelen op je mokkelen?".
Voor het eerst in haar leven was Lana zo stil. De wijsheid van deze woorden... je mond zou er van open vallen. Maar Lana durfde niet. Bang voor wat de oude man er in zou stappen.
Een vuist? Nee, het ontvouwde zich tot een heuse berenval, met in het midden het lokkertje; een snoepje uit de jaren '50.
De oude man gaf Lana een knipoog, één waar je over uit kon glijden. Zo van: "You dig? Yeah, you dig this big time, baby".
Eer Lana het juiste antwoord kon geven, kwam er iemand binnen. Een fijne brunette. Ik zou haar ter plekke willen ontbroeken, om daarna met beide handen zoveel mogelijk bil-oppervlak te bezetten, de hele hap te plooien, en natte-scheetgeluidjes in dat gaatje willen motorboaten. Ja, dat lijkt me wel was. Ze was wel het type ervoor.
De oude man siste giftig, en naar Lana, "Cocktease!". In een snelle beweging dook hij weg, en schuifelde met een ongelofelijke snelheid, op handen en voeten, tegen alle stoelen en tafels op, de cafeteria uit. Het waren twee pijnlijke minuten...
De brunette, Rory, voegde zich stilletjes toe bij de starende Lana. Even snel een begroetende blik wel, maar daarna was het samen kijken naar de kruipende man in de lange regenjas geblazen. Met de bleke harige benen. Hij was toch niet...
Lana en Rory tilten hun hoofd, en... ja, nee, duidelijk. De laatste mode Lederhosen.
"Dat was vreemd", concludeerde Lana uiteindelijk.
"Ik weet niet...", twijfelde Rory, die haar best deed om nog een glimps van die harige achtertieten op te vangen.
Lana was verschrikt geamuseerd, "Rory! Hoe kan je dat zeggen met je engelengezicht ?".
"Nee, jij hebt een engelengezicht!", verweerde Rory zich.
"Nee, jij!"
"Jij!"
"Hihihi!", en een innige omhelzing volgde al gauw. En een natte spetterscheet, vers geperst uit een nauw gaatje.
*een zucht van voldoening*
"Ah, dat moeten we vaker doen", en hand in hand huppelden ze naar de counter.
"Dus... het gebruikelijke?", vroeg Lana aan Rory. De laatste knikte, en gebruikte een moeilijk woord als 'alsjeblieft'.
"Okidoki", en Lana liet Rory achter met een glas melk. Van de zaak. Rory tuurde er aandachtig in. Daarna keek ze radeloos om haar heen.
Er was alleen één andere klant in Lanas cafeteria. Die staarde een beetje dromerig uit het raam. Rory vestigde haar aandacht weer op het glas. Voor ze het wist, hield ze het glas beet. Oh, jeetje.
Wie A zegt, moet ook B zeggen. Ze checkte vlug of Lana al terug kwam, of dat die klant niks gemeens deed. Nee. En heel voorzichtig ging Rory aan de melk ruiken.
Hey, hallo daar. Wie doet daar piekaboe? Het was het tipje van het tongetje. Van Rory. Verlegen ging het richting de substantie melk...
"Wat ik heen wil, en nu komt het vlees van het verhaal, is dit: kleine meisjes zijn de grootste sletten. Het is zelfs zo erg, dat er een wet moet bestaan die zegt dat ze minderjarig zijn, zodat ze niet links en rechts seks hebben en de wereld overpopuleren.
Ze zijn zo gemakkelijk. Met een handjevol snoep heb je er zo een paar thuis. Geen gedoe met pooiers, niks. Alleen keiharde seks in alle hoeken en gaten van het beestje. Dus, voor de duidelijkheid, hoeveel voor het tokkelen op je mokkelen?".
Voor het eerst in haar leven was Lana zo stil. De wijsheid van deze woorden... je mond zou er van open vallen. Maar Lana durfde niet. Bang voor wat de oude man er in zou stappen.
Een vuist? Nee, het ontvouwde zich tot een heuse berenval, met in het midden het lokkertje; een snoepje uit de jaren '50.
De oude man gaf Lana een knipoog, één waar je over uit kon glijden. Zo van: "You dig? Yeah, you dig this big time, baby".
Eer Lana het juiste antwoord kon geven, kwam er iemand binnen. Een fijne brunette. Ik zou haar ter plekke willen ontbroeken, om daarna met beide handen zoveel mogelijk bil-oppervlak te bezetten, de hele hap te plooien, en natte-scheetgeluidjes in dat gaatje willen motorboaten. Ja, dat lijkt me wel was. Ze was wel het type ervoor.
De oude man siste giftig, en naar Lana, "Cocktease!". In een snelle beweging dook hij weg, en schuifelde met een ongelofelijke snelheid, op handen en voeten, tegen alle stoelen en tafels op, de cafeteria uit. Het waren twee pijnlijke minuten...
De brunette, Rory, voegde zich stilletjes toe bij de starende Lana. Even snel een begroetende blik wel, maar daarna was het samen kijken naar de kruipende man in de lange regenjas geblazen. Met de bleke harige benen. Hij was toch niet...
Lana en Rory tilten hun hoofd, en... ja, nee, duidelijk. De laatste mode Lederhosen.
"Dat was vreemd", concludeerde Lana uiteindelijk.
"Ik weet niet...", twijfelde Rory, die haar best deed om nog een glimps van die harige achtertieten op te vangen.
Lana was verschrikt geamuseerd, "Rory! Hoe kan je dat zeggen met je engelengezicht ?".
"Nee, jij hebt een engelengezicht!", verweerde Rory zich.
"Nee, jij!"
"Jij!"
"Hihihi!", en een innige omhelzing volgde al gauw. En een natte spetterscheet, vers geperst uit een nauw gaatje.
*een zucht van voldoening*
"Ah, dat moeten we vaker doen", en hand in hand huppelden ze naar de counter.
"Dus... het gebruikelijke?", vroeg Lana aan Rory. De laatste knikte, en gebruikte een moeilijk woord als 'alsjeblieft'.
"Okidoki", en Lana liet Rory achter met een glas melk. Van de zaak. Rory tuurde er aandachtig in. Daarna keek ze radeloos om haar heen.
Er was alleen één andere klant in Lanas cafeteria. Die staarde een beetje dromerig uit het raam. Rory vestigde haar aandacht weer op het glas. Voor ze het wist, hield ze het glas beet. Oh, jeetje.
Wie A zegt, moet ook B zeggen. Ze checkte vlug of Lana al terug kwam, of dat die klant niks gemeens deed. Nee. En heel voorzichtig ging Rory aan de melk ruiken.
Hey, hallo daar. Wie doet daar piekaboe? Het was het tipje van het tongetje. Van Rory. Verlegen ging het richting de substantie melk...