Hoofdstuk 8: In da house
De beveiliging in het motelletje was minimaal. Er was een Fransman bij de balie, maar die had het te druk met het aan zichzelf zitten; de Teleac-cursus 'Creatief bezig met leren hangmatten uit Frankrijk' was op TV. Joey HAD eigenlijk zorgeloos oud worden op de agenda staan...
Een wijs man zei ooit altijd: "Het is pas verkrachting als je niet meewerkt". Poehee, zoveel wijsheid opgedaan vandaag, Joey had tegeltjesopschriftmakelares moeten worden. Ach ja. Roeping, smoeping. Ze was nu toch al bezig met een andere roeping.
Ah, kamer H013. Joey streelde het nummer. Met een beetje gekietel in de 0...
Gracieus danste ze naar de hakbijl voor noodgevallen; brand en zo. Terug naar de deur, met de bijl. En ze mepte de deur met stijl zijn volgende hiernamaals in.
Dit alles natuurlijk onder begeleiding van Paula Coles nummer 11, die ze zo harmonieus neurïede. Haar favoriete nummer, "Tudetu dudu, tudetu dudu..."
Tijd vliegt als je lol hebt en Joey was in no time in paradijs. Met hakbijl en alles, die ze meteen op de grond deed lieten vallen doen trouwens. Want, en Joey nam een diepe snuif, er hing lesboluvvin in de lucht. En ze snelde naar de badkamer.
Ah, daar was ze dan. WC-pot. Of moet ik Jackpot zeggen? Tot aan de nok gevuld met vloeibaar goud. De nok zeg ik je! Joey viel op haar knieën om god voor dit mirakel te bedanken. Een gebed en dan een kus. Ze tuitte haar lippen weer, een tweede ronde?
*SLURP*
Voldaan kwam Joey uit de badkamer. De pot goud klotste zwanger na. Maar dat was niet de enige schat. Wat zei meer 'souvenir' dan gebruikte maandverbanden? Joey zag er een gedicht in. Iets met "Hondje had maandverband in zijn mond". En dan iets met bloed en bla bla. Ze was er nog niet helemaal uit.
Joey stokte. "Oh. Mijn. God". Maandverband dwarrelde neer als sneeuw. Met hun knapperige rode kant naar boven. Joey strompelde er ongelovig overheen. Ze had nog zo beloofd, dat ze niet zou huilen. Maar... slipjes, zo ver het oog kon zien, als je bijziend was.
Ze waren echt. Joey hield er een paar stevig vast in haar knuistjes. En deed wat iedereen zou doen; snuiven. En het was goed, de nieuwe geur van Eden: kruis.
Het duizelde voor Joey's ogen. Dit was gewoon teveel voor Joey alleen. Versterking lag in haar eigen plas bloed op het bed. "Oh hallo", zei Joey betrapt. "Help me", raspte de gebroken vorm van het tweedehandsje.
"Shush", suste Joey haar, "Joey is al hier. Joey maakt alles goed". En het beestje werd in slaap gewurgd.
Een wijs man zei ooit altijd: "Het is pas verkrachting als je niet meewerkt". Poehee, zoveel wijsheid opgedaan vandaag, Joey had tegeltjesopschriftmakelares moeten worden. Ach ja. Roeping, smoeping. Ze was nu toch al bezig met een andere roeping.
Ah, kamer H013. Joey streelde het nummer. Met een beetje gekietel in de 0...
Gracieus danste ze naar de hakbijl voor noodgevallen; brand en zo. Terug naar de deur, met de bijl. En ze mepte de deur met stijl zijn volgende hiernamaals in.
Dit alles natuurlijk onder begeleiding van Paula Coles nummer 11, die ze zo harmonieus neurïede. Haar favoriete nummer, "Tudetu dudu, tudetu dudu..."
Tijd vliegt als je lol hebt en Joey was in no time in paradijs. Met hakbijl en alles, die ze meteen op de grond deed lieten vallen doen trouwens. Want, en Joey nam een diepe snuif, er hing lesboluvvin in de lucht. En ze snelde naar de badkamer.
Ah, daar was ze dan. WC-pot. Of moet ik Jackpot zeggen? Tot aan de nok gevuld met vloeibaar goud. De nok zeg ik je! Joey viel op haar knieën om god voor dit mirakel te bedanken. Een gebed en dan een kus. Ze tuitte haar lippen weer, een tweede ronde?
*SLURP*
Voldaan kwam Joey uit de badkamer. De pot goud klotste zwanger na. Maar dat was niet de enige schat. Wat zei meer 'souvenir' dan gebruikte maandverbanden? Joey zag er een gedicht in. Iets met "Hondje had maandverband in zijn mond". En dan iets met bloed en bla bla. Ze was er nog niet helemaal uit.
Joey stokte. "Oh. Mijn. God". Maandverband dwarrelde neer als sneeuw. Met hun knapperige rode kant naar boven. Joey strompelde er ongelovig overheen. Ze had nog zo beloofd, dat ze niet zou huilen. Maar... slipjes, zo ver het oog kon zien, als je bijziend was.
Ze waren echt. Joey hield er een paar stevig vast in haar knuistjes. En deed wat iedereen zou doen; snuiven. En het was goed, de nieuwe geur van Eden: kruis.
Het duizelde voor Joey's ogen. Dit was gewoon teveel voor Joey alleen. Versterking lag in haar eigen plas bloed op het bed. "Oh hallo", zei Joey betrapt. "Help me", raspte de gebroken vorm van het tweedehandsje.
"Shush", suste Joey haar, "Joey is al hier. Joey maakt alles goed". En het beestje werd in slaap gewurgd.